Eind december 2018 liepen we in een bosgebied pal ten noordwesten van Bastogne. We hadden daar enkele dagen eerder iets van een oude bomkrater gezien en waren van plan om daar eens wat beter rond te kijken. Nog voor dat we bij de bomkrater waren, zagen we op het bospad gelijk forse drollen. Natuurlijk ga je dan even door je knieën om ze eens goed te bekijken. Ze waren te groot voor dieren als vos, das, marter. Ze waren rijk van structuur en vrij hard, We zagen stukjes bot en haren. Heel anders dan die zachte structuurloze worstdrollen van een hond.

Iets verder langs het pad zagen we ook enkele grote pootafdrukken in de zachte bodem. Nu zijn pootafdrukken van wolf en grote hond toch wel lastig om te onderscheiden maar de combinatie poep en pootafdruk zorgen tot voor de nodige opwinding. Zouden hier wolven zitten.

Toen we bij de bomkrater aankwamen werd het nog vreemder op meerdere plekken vooral aan de rand van de krater lagen weer dezelfde soort uitwerpselen. In totaal vonden we daar 6 “wolvenhopen”. In een van de hopen konden we een kaakje van een zoogdier uitpeuteren. Zouden wolven naast groot wild ook zo nu een dan muizen, ratten etc eten? Iets verder langs een bosrand vonden we nog drie hopen.

Wolven in de Ardennen

Wolvenwaarnemingen beginnen wel te komen in België. Het eerste dier betreft wolf in 2011 bij Gedinne.  Daarna is het even stil maar in 2018 komen er meerdere meldingen. Twee dieren in Vlaanderen bij Leopoldsburg, een dier in de Hoge Venen en mogelijk een waarneming bij La Roche en Ardenne (net ver van onze bomkrater!). Net als in Nederland lijkt de wolf dus ook in België stilletjes aan terug te komen. Maar naast de vier geaccepteerde Belgische wolven zijn er ook redelijk wat vage waarnemingen. Je kan dan denken aan vage foto’s, dubieuze pootafdrukken etc. Er blijkt vooral behoefte te zijn aan materiaal waar DNA uit te halen is. Naast kapot gebeten schapen, stukjes haar in prikkeldraad is wolvenpoep zeer interessant. Uit poep haal je alles!

De volgende dag hebben we onze drollen opgezocht en voorzichtig met een boterhamzakje van alle uitwerpselen een stukje afgenomen. In Nederland hebben we het jampotje met de acht monsters overhandigt aan Richard Struijk. Hij heeft uiteindelijk voor ons contact gezocht met Nederlandse zoogdierspecialisten. Na enkele weken kregen we een reactie. Zie hieronder!

Dat is natuurlijk wat zuur… Vossen dus.  Maar toch je moet geloof in de zaak hebben. Het is belangrijk om met de nodige fantasie door zo’n bos te lopen. Natuurlijk geloven wij dat er daar wolven lopen door de Ardennen.