Wat is nou echt het leukste cadeau in het donker? Wat onze vrienden betreft zeker niet de alom bekende bioscoopbon. Maar wel de “marterhut” in het Drentse Vledder! Dit was het cadeau dat Sabine en ik kregen…

Maar wat kun je verwachten wanneer je daar, bepakt met water en versnaperingen, na zonsondergang naartoe gaat? In ieder geval geen helder verlicht pad en routeaanwijzingen, want pas na een aantal keer heen en weer lopen wisten we de juiste ingang tot het terrein te vinden.

Kleine hut. Groot raam.

Daar aangekomen troffen we een kleine, ingegraven hut aan. Hier gingen we maar in, we namen aan dat we goed zaten nu! In de het hutje zien we twee heerlijke, lederen opa-fauteuils. En een klein kacheltje. De laatste hebben we zeker aangezet, want het werd toch behoorlijk fris. Maar het beste was het enorme raam, waardoor we fantastisch zicht hadden op alles wat komen zou…

Tot onze verbazing zagen we niet een marter of ander dierlijk materiaal voor het grote raam langs wandelen, maar Edo, de initiatiefnemer van de hut. Hij gaf aan dat het nog tot zo’n 23.30 uur kon duren voordat de ‘grote show’ zou losbarsten.

Aangezien Edo pas net zijn hielen had gelicht waren we niet in de veronderstelling dat het een stuk sneller zou gaan! Na twee uurtjes (het was inmiddels kwart voor 9) zagen we eerst een vos. Rechts, net om het hoekje. Ze durfde helaas niet verder het toneel op te stappen. Last van plankenkoorts waarschijnlijk.

Maar binnen een kwartier schoof meneer of mevrouw bunzing voorbij. Wel met een stevig tempo. Te snel voor mij en de camera. Overigens liet de bunzing alle heerlijkheden die waren neergelegd door Edo links liggen!

De boommarter

Kort hierop kwam marter nummer 1. Een prachtige boommarter. Deze kroop op een prachtig plekje, wat hoger op een boomstronk en ging er eens goed voor zitten.

We hebben hem geweldig kunnen observeren, ook dankzij de bijzondere lichtomstandigheden. De dieren zijn blijkbaar gewend aan de lichtbakken die op het terrein zijn opgesteld.

De steenmarter

De boommarter maakte plaats voor de bunzing, die uiteindelijk nog 2 keer zijn opwachting maakte. Helaas nog niets van vermoeidheid te bespeuren bij deze, dus nog steeds veel te snel voor mij en de camera…

Maar als klap op de vuurpijl kregen we de steenmarter met zijn optreden van de avond. In 3 kort opeenvolgende bezoekjes wist hij behendig de eitjes die lagen te wachten mee te smokkelen. Een echt feest om naar te kijken!

Een aanrader

Mocht je ook eens denken: ik heb zin een ander avondje uit! Neem dan eens contact op met Wildernistrek, het bedrijf van Edo. Wie weet is het hutje nog beschikbaar en geniet je van een geweldige act.