Een totaal onbekend fenomeen: vuursalamanders lokken door de roep van een vroedmeesterpad na te doen. Volgens Bart een perfecte methode die maar heel weinig mensen weten. In Belgie bleken we een populatie vuursalamanders dicht bij ons verblijf te hebben. De dieren zijn eigenlijk moeilijk s nachts waar te nemen met droog weer dus veel hoop op vuursalamanders hadden we niet. maar toen begon bart dus te fluiten. We hoorden een perfecte imitatie van een vroedmeesterpad. Niet veel later hoorden we ook een iets ander fluitje. ” Alytes cisternasii” zei Bart. ” Daar reageren ze ook op!”

En Bart blijf maar fluiten. Hij had het ook nog over een accentverschil: ” Alytes obstetricans almogavarii uit Spanje” Na een tijdje zijn wij maar bed gegaan. Geen vuursalamander te bekennen. Echt zo’n kurkdroge avond!

Elke avond ging Bart op pad. volgens hem was het geweldig. Hij ontdekte dat verschillende ondersoorten in een relatief klein gebiedje totaal geïsoleerd van elkaar leefden. Ss fastuosa zat bij een beekje en ss gallaica zou hoger op zitten. Merkwaardig genoeg had Bart maar twee foto’s gemaakt (zie hierboven) en daarvan kon hij niet met zekerheid zeggen of het nu ss fastuosa of ss gallaica was. Hieronder zijn verhaal.